خوب همه اون هایی که تو شرایط و دوران من زندگی کردن یک چیز رو مشخصا خوب به یاد دارند.
نگاه منفی به هنر و طراحی و نقاشی و از این دست امور. خیلی ها وقتی به سن انتخاب می رسیدند با اصرار خانواده وارد شاخه های ریاضی و تجربی و کلا نظری می شدن چون خانواده ها می گفتن تو برو مهندس شو هنر رو میری بیرون کلاس خودت یاد میگیری!!!! این حرف یک اشتباه بزرگ درون خودش داره
مسئله اصلی اصلا یاد گرفتن نیست بلکه علاقه است. ما باید به بچه هامون دنبال موفقیت بودن رو با علاقه مند بودن به موفقیت همراه کنیم. نمیشه من مهندس باشم اما دوست نداشته باشم و در عین حال که دوست ندارم کار رو ازش لذت ببرم! همونطور که نمیشه یک مهندس رو نمیشه نشوند پای قلم و کاغذ و ازش خواست براتون لوگو و کاتالوگ این طور چیز ها طراحی کنه!!
اما مشکل میدونین چیه !؟ این طرز نگاه اشتباه یک ویرانی دیگه هم به همراه خودش میاره. وقتی تو سر همه کردن که هنر مند بودن کار خاصی نیست تو برو مهندس شو بعد بیا بشین خودت هنرمند شدن رو یاد بگیر، اونوقت که وقتی این قشر از آدم ها میان برای اینکه یک سفارش طراحی رو به ماها بدن ارزش کمی برای کارمون قائل میشن!! امیدوارم منظورم رو رسونده باشم
مثلا من اگر یک مهندس باشم و ارزش هنر رو برام در دوران تحصیل مشخص نکرده باشند وقتی در آینده به یک طراح هنر مند نیاز داشته باشم چون برای کارش ارزش خاصی قائل نبوده ام قطعا با برخورد بالا به پایین با فرد طراح برخورد خواهم کرد. این البته نشانه بی شخصیتی اون مهندسه اما خوب جامعه این شکلی شده دیگه.
به عنوان جمع بندی 2تا مورد رو حتما رعایت کنید.
اولا به بچه ها دنبال موفقیت بودن رو در کنار لذت بردن از مسیر موفقیت یاد بدید . (باید کاری که باعث موفقیت شماست رو دوست داشته باشید یا همون جمله قدیمی که دنبال علاقه برید.)
دوما یاد بدیم و یاد بگیریم اگر شغل کسی و علاقه فردی و کاری کسی با ما فرق داره دلیل بر کوچک بودن کار و تلاش نیست ( اگر با کسی چون احساس میکنید شغل شما مهمتره بد برخورد میکنید قطعا آدم کاملا بیشعوری هستید حتما اگر مدرک پزشکی و دکتری و مهندسی و وکالت داشته باشید. )
و در پایان یک عالم آرزوی خوب برای همه افرادی که شنبه اول مهر قرار یک سال پر بار تحصیلی رو شروع کنند
رو ,یک ,یاد ,ها ,مهندس ,هنر ,دنبال موفقیت ,موفقیت بودن ,بودن رو ,مهندس شو ,هنر رو
درباره این سایت